BELGIAN BLUES NIGHT club: CC Palethe concert report: Freddie -
photo credits: Freddie |
Belgian Blues Night in CC Palethe en meteen ook maar een double bill. D-Tale en The Boogie Beasts zouden hier vanavond voor een full house gaan zorgen, iets wat op zich niet zo verwonderlijk is. De fijne neus van organisator Tom Coppers wist die avond 2 bands op het podium te krijgen welke beide een hele hoop Limburgse roots hebben. Stel daarbij nog dat beide groepen met een nieuwe CD naar buiten komen en het is ‘bingo’. De Boogie Beasts die zijn al een tijdje aan het rondtrekken met hun debuut album ‘Come And Get Me’ en hebben al hele zalen doen vollopen. D-Tale van zijn kant zou hier vanavond voor een première gaan zorgen met de presentatie van hun album ‘Come Out And Play’ en voor beide groepen willen we, net als zovele anderen nog wel eens buiten komen. Jan Jaspers, The Goon Mat, Gert Servaes en Lord Benardo, dat zijn de Boogie Beasts en zij mogen hier vanavond als eerste het lont aan het kruitvat gaan steken. Zoals we van hen gewoon Deze formatie is qua speelstijl een klein beetje breder gegaan maar nog steeds komen die nieuwe nummers als ‘Shake’em’ en On My Own Again’ als een wervelwind op je af. Diepdoordringende gitaarrifs en een bluesharp die je haren doen ten berge rijzen zijn enkele van de ingrediënten waarmee dit viertal zoveel succes weten te oogsten. De beats van deze beasts blijven lang nazinderen en het is telkens weer opmerkelijk dat je dit nooit beu wordt. Zowel Lord Benardo als Gert Servaes weten perfect hoe ze hun fans in tranche kunnen brengen en zelfs bij een enkele cover als ‘Honey’ zou je niet het minst aan een andere uitvoerder gaan denken. Wanneer oudere nummers als ‘Vegas’ ‘n ‘Disco’ weerklinken weten hun fans ook dat het er met dit boogie feestje een einde aan hun passage zit aan te komen. Gemist?, come and get them on another concert want er is nog mogelijkheid genoeg. Enn nog voor de liefhebbers...Guttlin was on stage!
Tijd om even te bekomen en zo alles in gereedheid te brengen voor de volgende act. D-Tale draait ook al wel een tijdje mee en daardoor werd het meer dan tijd om ook eens aan de fans op een andere manier te denken. Hoe? Door een album verdorie. Het zijn voor de band en niet in het minst voor manager Rachel Theunissen meer dan spannende dagen geweest om af te tellen naar deze avond.
De Belleman had al een tijdje zijn werk gedaan en ergens zaten we allemaal wel een beetje op hete kolen over wat hun album zou brengen. We weten allemaal wel dat Mario zelf een grote fan is van John Hiatt maar eerlijk , iets anders zou ook wel fijn zijn. Het zou wel helemaal ander worden al zal de ‘spirit’ van Hiatt altijd wel een beetje aanwezig blijven. Show is een key-woord bij Mario en deze D-Tale en daar helt Patrick C. op zijn Hammond altijd wel een beetje aan mee. Alvorens een indrukwekkend staaltje gitaarwerk te geven bij ‘Ridin’ With Rhe King’ krijgen we al meteen 2 nummers uit het album voorgeschoteld. ‘No Harm Done’ en Prachtige Belgian Blues Night met 2 toonaangevende Belgische ‘blues’ bands en Tom heeft zowaar in februari de ‘Paladins’ weten te strikken, dus nu al plaatsje reserveren!!!
|
zijn wordt het een set van stomende boogie en kan RL Burnside (1926-2005) weer tot leven worden geroepen. Na een beklijvende intro waar Son House wil duidelijk maken dat dit het soort blues is waarvan hij houdt beginnen ze eraan met ‘Coming Home’.
Hun album ‘Come Out And Play’ is dan ook maar net op tijd klaar geraakt maar dat zal zeker niet aan het hart van frontman Mario Pesic zijn gekomen want zoals altijd blijft hij stoïcijns kalm. Netjes in maatpak loopt hij toch wel een klein beetje te glunderen aan de zijde van zijn ‘partners in crime’, Patrick Cuyvers, Steve ‘Dynamite’ Wouters en Eric Wels.
‘I’m In Trouble’ zijn nummers die beide zijn geschreven door Mario en Ivo Pesic. En buiten eentje van Buddy Guy is zowat alles van eigen hand en dat is zeer benoemingswaardig. Uiteraard mag en kan John Hiatt niet ontbreken op een concert van D-Tail maar ‘Feels Like Rain’ is dan ook hemels. Bij nummers als ‘Cast Your Spell’ en ‘Tell Me What Your System Is’ neemt Mario de akoestische gitaar ter hand waarbij we met het laatste prachtige backing vocals krijgen. ‘Tennessee Plates’ betekent ook hier een het einde maar uiteraard hebben de talrijke fans dit zo niet begrepen en zonder bissertjes mogen ze hier Overpelt niet uit.
more pics on
|
